Mikel P. Ansa / 2016-06-05 / 300 hitz
Manifestazioa Iruñean —gobernua babesteko euskararen aldeko erabaki «ausartagoak» har ditzan—, manifestazioa Donostian —erraustegiaren kontra eta bestelako gizarte eredu baten alde—, eta agerraldiak herri mordoxka batean, jendetsuak horiek ere, datorren urtean herri galdeketa gehiago egingo dituztela iragartzeko. Guztiak elkartu dira egun berean, eta, elkarrekin zerikusirik ez duten arren, guztiek ematen dute zer hausnartua.
Euskararen aldeko Iruñeko manifestazioak erakutsi du Nafarroan milaka direla euskaraz bizi nahi dutenak, eta manifestazioaren aurreko asteetan herriz herri egin dituzten argazkiek agerian jarri dute arazoa herrialde guztikoa dela, ez soilik mendialdekoa. Poza sumatzen zen argazki horietan ere. Izaera diferentea izan du manifestazioak: lehen aldia izan da halako martxa bat egin dena Iruñean gobernuari sostengua adierazteko, aurrera egin dezan; horma gor baten kontrakoak izan dira orain arteko protesta gehienak Nafarroan. Hau berria izan da.
Errausketaren aldeko Donostiako manifestazioak eta Gipuzkoa Zutik mugimenduaren inguruan aste honetan gertatutakoek, berriz, erakutsi dute aldarrikapen bat borrokatzeko modu asko egon daitezkeela, eta ez dagoela dena asmatua. Atzo antolatu zuten freestyle protesta izan liteke gai eta jende ezberdin askoak elkartzeko bide bat. Hori ere berria izan da.
Ez dute zerikusirik, baina badira atzoko mobilizazio horiek lotzen dituen hari mehe bat: askok ez diote ihes egiten zera politikoarekiko konpromisoari, prest daude parte hartzeko —modu askotan eta askotarikoetan gainera—, mundua beste era batekoa izan litekeela uste dute eta euren esku dagoena egiten, hala izan dadin. Baina poza, ilusioa, errespetua eta modu berriak, hitz gakoak dira.