Normalean aditzoina eta partizipioa bereizi egiten dira: ikasi (partiz.) / ikas (adoin.), bildu (partiz.) / bil (adoin.)...

• Izugarri ikasi nuen iaz egindako ikastaro hartan.
• Aurtengoan ere ikas dezaket.

Hala ere, aditza beste kategoria batetik datorrenean (gizon / gizondu, ilun / ilundu, ur / urtu...) –tu atzizkia ere erabil daiteke aditzoinean (hots, ur eta urtu biak har daitezke aditzointzat).

• Mendi tontorreko elurra ur (urtu) dadin, eguraldi epelagoak nahitaezkoak dira.
• Ni guztien aurrean lotsa (lotsatu) eta gorri (gorritu) nadin ahaleginduko zara.

Aditzoinen forma afrikatua denean, ezinbestean eutsi behar zaio forma afrikatuari:

• Nahi izanez gero, oraintxe bertan huts dezakegu botila. Eta ez *hus dezakegu.
• Zuri eramanen dizkizut artaziak zorrotz diezazkidazun. Eta ez *zorroz diezazkidazun.

Aditzoin bukaerak “-i” amaiera berezkoa duenean (jalgi, iraungi, ebaki, jaiki, iguriki...), “-i” hori ez da galduko:

• Hartu artazi hauek errazago ebaki dezazun. Eta ez *ebak dezazun.
• Jalgi hadi plazara! Eta ez *jalg hadi.

Amaierako “-i” hori berezkoa ez duenean, ordea, bestela jokatuko da. Hots, galdu eginen da “-i” hori. Hala nola:

• Has hadi serio lanean eta ikas ezan gehiago! Eta ez *hasi hadi eta *ikasi ezan.
• Non utz dezakegu txosten hau? Eta ez *utzi dezakegu.

Salbuespenak dira: “itxi”, “eutsi” eta “iritzi” aditzak. “Itxi” aditzak eutsi egin behar dio amaierako “-i” horri. “Eutsi” eta “iritzi” aditzak bietara erabil daitezke. Hona hemen adibideak:

• Itxi ezazue ate hori!
• Euts (eutsi) diezaiogun bizirik geure hizkuntzari!
• Nork iritz (iritzi) diezaioke gaizki ekimen horri?

Ondoko kasu hauetan bakarrik onartzen da “-t” aditzoinaren amaieran:

• Aditz eratorria denean: laket / laketu; ausart / ausartu; bat / batu...
• Literatura-tradizioan jokabide bakarra izan duten aditzetan: ezagut, lot, ohart...
• “-di” amaiera duen oinarri batetik eratorritakoetan: hant (<handi), ert (<erdi).