Aita agurtzean, pozaren pozez esan dit:

«Asteburu bat zu gabe, azkenean! Jaio zinenetik, ez duzu behin ere huts egin!». Ama agurtzean, esan dit: «Ez zikindu familia txinatarraren etxea. Ez nazazu haien aurrean gaizki utzi, ikus dezatela hemengoak jatorrak garela. Ez jan ahoa irekita eta ez egin korrokadarik mahaian. Puzkerrik ere ez bota». Anaia agurtzean, esan dit: «Ez itzuli, arrautza oskol!».

Eta hala, familiaren maitasunaz beteta, poz-pozik noa Anselmekin eta Lisekin, gure abentura handiari ekitera.

HEROIAK IZANGO GARA!