Ainhoa Sarasola / 2015-05-30 / 374 hitz
Esperimentu genetikoak, idealak eta botere borrokak nahasten dira Mikel Rodriguez lesakarraren ‘Aratz’ eleberriaren bigarren zatian.
Ahalmen bereziak izateko genetikoki eraldatutako izakiak, statu quo-a defendatzen duten zerbitzu sekretuetako kideak eta gazte idealista bat. Pertsonaia nagusi horiek etorkizuneko eta gatazkaz betetako Euskal Herria independente batean kokatu ditu Mikel Rodriguez (Lesaka, 1984) idazle eta BERRIAko kazetariak bere lehen nobelan. «Ukroniarena ez da gai zentral bat, istorioa garatzeko eskatzen zidan ezaugarria baizik. Halako izaki bereziek eta zerbitzu sekretuek, egungo mundu logikan, eraman ahal ninduten AEBetan girotutako istorioa sortzera, eta arrotza egiten zitzaidanez, markoa aldatzea erabaki nuen». Gaumin argitaletxearekin plazaratu du lana, bi zatitan: abenduan kaleratu zen Aratz. Begiradaren atzetik, eta orain argitaratu du haren jarraipena dena, Aratz II. Izuaren dorrea izenburupean.
Europan zehar bidaiatzen ari dela, bi neska «berezi» ezagutuko ditu Aratz mutil gazteak: Aratz (neska) eta Aitziber, ahalmen bereziak dituztenak. Haien pausoei jarraika dabiltza Espartza eta Eguzkitza espioiak. Pertsonaien arteko harremanak, jazarpenak eta sekretuak nahasten dira Paris, Londres eta Bartzelona arteko bidaian, eta Bartzelonan segituko du istorioak bigarren liburuan, gero Bilbora eta Isozaki dorrera jauzi egiteko. «Istorioaren azken txanpa da, eta irakurleak nabarituko du erritmoa biziagotu egiten dela eta agian akzio gehiago ere badagoela», Rodriguezen ustez. Askotariko ahotsen bidez ezagutaraziko dira pertsonaiak eta haien ibilerak, baita gogoetak ere, hainbat pausaldiren bidez. «Pertsonaiak dira funtsezkoa, protagonisten ahotsa», Gaumin argitaletxeko Fernando Morilloren ustez.
Istorio bakarra, bi aletan
Postaz izan zuen Rodriguezen eta haren lanaren berri Morillok. Haren mezua jaso zuen, «sekulako testu luzea» atxikita zeramana, eta hari buruz iritzia eskatu zion idazleak. Irakurri bezain azkar jabetu zen Morillo testu «oso berezia, oso desberdina» zela. Luzerak edo Lesakako euskalkian idatzia egoteak sor zitzakeen balizko oztopoak gorabehera, «izugarri ederra» zela iruditu zitzaion, eta ezin zela argitaratu gabe geratu.
«Luzera ikusita, hasieran moztu egin beharko genuela pentsatu genuen, baina hemen ez zegoen lastorik, ezin zen ezer kendu, eta, beraz, bi zatitan ematea zen mozteko modu koherente bakarra». Azalekoez gain, bi liburuek tartekatzen dituzte Mikel Mendibilen irudiak. Morilloren ustez, «oso testu plastikoa da, ekintzaz betea, erabateko abentura petoa».
Fantasia edo zientzia fikziozko lan bat baino gehiago, azpigenero baten barruan ikusten du nobela Rodriguezek, ahalmenak dituzten izakienean, «nahiz eta gero ez dagoen superheroiaren kontzeptu hori». Pertsonaien nolakotasunagatik, politika istorioan hagitz presente dagoen ezaugarria dela dio, nahiz eta «helburu politikoak dituen lan bat» ez izan.