Imanol Mercero / 2014-01-12 / 188 hitz

• Izenburua: Zapatagorri
• Idazlea:Pello Añorga
• Ilustrazioak: Jokin Mitxelena
• Argitaletxea: Denonartean

Joan den 2013ko azken arrastoan Zapatagorri iritsi zaigu,Txano Gorritxoren bertsio berri bat. Tapa gogorreko edizio zainduan eta tamaina handian, Jokin Mitxelenaren grafismo iradokitzaileak eta Pello Añorgaren prosa jostalariak kontakizun indartsua ehundu dute haurtzaroan bizitzen den arrisku latzenetakoa agerian jartzeko. Mezua egungo arriskuetara gaurkotuta dator, ipuinei dagokien eran, era sinbolikoan.

Zapatagorrien istorioa zehaztu gabeko garai eta lekuetan abiatzen da, tradizioko ipuinean bezala, nahiz eta abentura ez den amonaren etxerako bidean gertatzen, baizik eta eskolatik bueltan, perretxikoak biltzen hasi eta basoan galtzen denean. Zaila da gehiago kontatzea istorioaren sorpresa zapuztu gabe, baina aurreratu liteke otsoak neskatoa bahituko duela eta kostako zaiola onik irteten.

Testua umorez ukituta dator, baina halako ipuinei dagokien tentsioari eusten zaio amaiera arte. Ilustrazioekin ere berdin gertatzen da. Kolore grisak zuriaren gainean etzaten dira orrialde guztietan oinarrizko abiapuntu gisara eta hori-gorrien aldakiak gorpuztu egiten dituzte ñabartu beharrekoak, naturaren berdearekin batera eta urdin tanta batzuen laguntzaz. Otsoa erraldoia da txano Gorritxoren parean, hortz ilara amaigabeko ahoarekin, iletsua eta atzaparrekin.

Ipuinak ozen irakurtzeko ezin aproposagoa dirudi; hori bai, heldu batek bospasei urtetik aurrerako entzuleei. Ez zigortu haurrak irakurketa behartuan, otoi.