Anjel Lertxundi / 2014-03-02 / 121 hitz

Gogoan izatekoa Elías Canettirena: Londresen pasatu zuen gerra, alemanen kontrako tenkaren bihotzean, inor alemanez entzute hutsa susmagarri zen garai zailetan. Canettik ere ez zituen naziak maite, baina bai hizkuntza alemana. Eta alemanari eskaintzen zion bere sormenaren bulkada guztia. Etsaien hizkuntza bera egitea zen bere gerra, baina hura zaintzeko, huraxe gordetzeko bere: nazien ahotan zikin zena, bere idazkietan izan zedila ahalik garbien. Estutasunak estutasun, ez naziek ez exilioak kenduko zioten hizkuntza.

Esperientzia horren bihotzetik, urteak eman zituen zehazten eta ontzen txikitan hainbat hizkuntzarekin izandako harremanen oroitzapenak. Testigantza hartatik jaiotako liburu ederraren euskal itzulpena kalean da egunotan, Mihia aske izenarekin. Etxeberri Sarakoak Etxeberri Ziburukoarengatik esandakoa zuzen aproposa du euskarak Elias Canettiri ongi etorria emateko:

«Mihia libre eta sufle du eta ausartki mintzo da».