Lander Muñagorri / 2018-05-18 / 488 hitz

Unibertsitatean zegoela hasi zen euskara ikasten Marta Kopinska hizkuntzalaria (Poznan, Polonia, 1983). Euskal Herrira etorri zen, ingurua ezagutu zuen, gustatu, eta, egun, ingeleseko irakasle da EHUko Letren Fakultatean.

Laslab hizkuntza ikerketarako laborategiko kide ere bada, eta aste honetan Bilboko Kafe Antzokian egon da Agurtzane Azkarai hizkuntzalariarekin batera. Hizkuntza berri bat ikasteak frustratzen al zaitu? izeneko hitzaldia egin zuten Pint of Science jardunaldien barruan.

Hitzaldiaren izenburuak galdera bat dakar: hizkuntza berri bat ikasteak frustratu egiten zaitu?

Nire kasuan, hizkuntza berri bat ikasteak ez nau frustratzen; erronka bat balitz bezala hartzen dut, gogotsu. Poloniera dut ama hizkuntza, baina euskaraz hitz egiten dut, eta, era berean, ingeles irakaslea naiz. Gazteleraz ere badakit, eta frantsesez apur bat ere bai.

Gustukoa duzula esan daiteke orduan, ala?

Hizkuntzak asko gustatzen zaizkit, nabari daitekeen moduan. Zenbat eta hizkuntza gehiago jakin, orduan eta hobe dela uste dut, mundua ulertzeko modu berri bat ikasten dugulako hizkuntza bat ikastearekin batera.

Zerk erakarri zaitu hizkuntzak ikastera?

Jakin-minak. Poloniera, Poloniatik kanpo, jende gutxik ezagutzen du, eta txikitatik beste hizkuntza bat hitz egiteko gogoa nuen, beste errealitate batzuk ezagutzeko, azken finean. Unibertsitatean hasi nintzen euskara ikasten, eta 2008an etorri nintzen Letren Fakultatera, poloniera irakasle moduan. Gaur egun, Laslab ikerketa taldeko kide naiz, eta elebidunek ingelesa ikasterakoan zer-nolako zailtasunak topatzen dituzten aztertzen dugu.

Eta zein dira zailtasun horiek?

Ikerketa arlo asko dauzkagu, baina nik hizkuntzekiko jarrera aztertu dut, zer-nolako jarrera duten ikasleek ingelesarekiko.

Eta zein da ingelesa ikasten ari diren horien jarrera hizkuntza berriarekiko?

Askotan, euskaldun hiztunek badaukate halako bunker jarrera bat. Hizkuntza gutxitu baten hiztunek halako babes bat nahi dute bere hizkuntzaren aurrean, eta beti defentsiban jartzen dira. Baina, gaur egun ingelesa nahiko sartuta dagoenez curriculumean, eta oso internazionala ere badenez, badakite etorkizunean lanerako edo bidaiatzeko beharko dutela.

Bunker fenomenoa gazte euskaldunen artean ikusten duzu?

Egungo gazteria irekiagoa dela uste dut; ulertzen dute ez dela ingelesaren edo euskararen arteko hautua. Areago, badakite hiru hizkuntza jakin beharko dituztela.

Europan atzerriko hizkuntza jakiteko beharra dagoela aipatu zenuten hitzaldian. Hemen egoera ezberdina izanda, aldatzen du egoera?

Europako Batasunak garrantzia ematen dio ama hizkuntzaz gain beste bat ikasteari, herritarrak nazioartekotzeko eta komunikatzeko ezinbestekoa delako. Hemen bi hizkuntza daude, eta hori ez doa euskararen aurka, alde baizik. Elebiduna izatea oso aberasgarria da baliabideen aldetik, beste bat ikastea errazagoa baita. Gainera, mundua hobeto ulertzen laguntzen du. Eta hori abantaila da; ez du zertan kaltegarri izan.

Hizkuntza gehiago jakitea lagungarria da, orduan?

Baietz uste dut, hizkuntza gehiago jakinda errazagoa dela beste bat ikastea. Are gehiago, neurozientzian ere aritzen gara, eta, elebidunen kasuan edo hizkuntza bat edo gehiago dakitenen kasuan, frogatuta dago horrek burmuinari mesede egiten diola.

Arnasa lasai hartuko duzu zuk orduan, hainbeste hizkuntza jakinda…

Tira, bai [barreak]. Askotan nire errekurtso guztiak nahastu egiten ditut, baina, hala ere, mesedegarria dela uste dut. Beti erabiltzen den aitzakietako bat da zaila dela hizkuntza bat ikastea. Nire ustez, ez dago aitzakia onik hizkuntza bat ez ikasteko. Betiko esaldi bat baliatu genuen hitzaldian hori arrazoitzeko: «Eroriz ikasten da oinez». Hori hartu behar da kontuan.