Anjel Lertxundi / 2014-04-24 / 115 hitz

Axularrentzat, eleberria esamesa da, txutxumutxua, eta hitzak esanahi horrekin egin zuen bidea hogeigarren mendera arte. Iragan mendean, ordea, nobelari izen jatorra eman behar zitzaiola, eta eleberri deitzen hasi ziren nobelei, ipuin tradizionalak izendatzen zituen elezahar hitzaren kontrapuntuan.

Botereak asmatutako hizkera berri batek bizi gaitu, errealitatea ezkutatzetik arnasten den hizkera baten garaiak dira gureak. Munduaren konplexutasuna ahalik lauenen deskribatzeari newspeak deitu zion George Orwell-ek 1984 nobelan, eta Oscar Aranak hizkeraberri itzuli zuen termino berria. Ondo egina. Baina eleberri aukeratu izan balu —zilegi zuen— hitzak garbi utziko zigun boterearen hizkerak nobela kaskar batekoa bezalako errealitatea aurkezten digula. Fikzio bat, baina txarra. Esamesa hutsa.

Boterearen diskurtsoak horixe baitu sostengu: eleberri bat (hizkeraberri bat) bere komenientziaren araberako ipuinak kontatzeko.