Garbiñe Ubeda / 2016-02-21 / 166 hitz
Bi urte eta erdi eman ditu desagertuak bizirik, ezagutu zutenen eta maitatu zutenen gogo-bihotzean. Ez dagoelako beste aukerarik, ez dagoelako beste aterik desagertzeari aurre egiteko, bizitzaren arrastoari jarraitzea ez bada. Desagertzea hitz zirkunstantziala besterik ez delako, behin-behineko deitura, ordezko ordain itsusia, egoerari definizio zehatza aurkitu artean; eta zehaztasun gabezia horrek baduelako beti indar ahaltsu eta ekidinezin bat, denik eta ederrena, muinetik tiraka: itxaropena. Bizitzari lotzen gaituen motorra. Pentsamendu logiko ororen aurka izango bada ere, gailentzeko zirrikitua nonahi eta salbuespenik gabe aurkitzeko bidea egingo duena.